نوار چسب چیست؟ راهنمای کامل فنی نوارچسب

مقدمه: در این راهنمای جامع درباره‌ همه‌ی چیزهای مربوط به نوار چسب، ما چندین سال تجربه‌ خود را با شما به اشتراک می‌گذاریم. ادامه‌ی مطالب را بخوانید تا متوجه شوید چرا نوار چسب به سرعت جایگزین چسب ها و بست ها در صنایع تولیدی و ساخت و ساز می شود و چگونه می توانید از آن در پروژه های خود استفاده کنید. با ما با یک راهنمای فنی کامل از نوار چسب همراه باشید.

نوار چسب چیست؟

نوار چسب (که با نام های نوار حساس به فشار، نوار PSA، نوار خودچسب یا نوار چسبنده نیز شناخته می‌شود) شامل یک لایه چسب حساس به فشار است که روی یک ماده پشتیبان مانند کاغذ، فیلم پلاستیکی، پارچه یا فویل فلزی پوشانده شده است.
برخی از نوار چسب‌ها دارای لایه‌های جداشونده‌ای هستند که تا قبل از جداشدن، از چسب محافظت می‌کنند. برخی دیگر نیز شامل لایه‌های چسب، پرایمرها، مواد آسان جداشونده، فیلامنت‌ها، چاپ و غیره برای کاربردهای خاص هستند.

چسب های حساس به فشار (PSA) برای چسبیدن به موادی مانند کاغذ، پلاستیک، شیشه، چوب، سیمان و فلز نیازی به آب، حلال یا حرارت ندارند.

نوارهای PSA در دمای اتاق و در حالت خشک چسبنده هستند و به سطوح مختلف به خوبی می‌چسبند و تنها با اعمال فشار انگشت یا دست قابل استفاده هستند. از نظر فنی، این فشار اتصال بین 14.5 تا 29 پوند بر اینچ مربع (psi) یا 10 تا 20 نیوتن بر سانتی‌متر مربع یا بیشتر است.

نوارهای یک طرفه امکان چسبیدن به یک سطح یا چسباندن دو ماده مجاور یا روی هم را فراهم می کنند. نوار چسب دو طرفه (دارای چسب در هر دو طرف) امکان اتصال دو جسم را به یکدیگر و بصورت پشت به پشت فراهم می‌کند.

مطلب پیشنهادی: رایج ترین انواع چسب های دو طرفه: ویژگی و کاربرد

تاریخچه ای مختصر از نوار چسب

تاریخچه چسبندگی، با نوار چسب آغاز نشد. این موضوع به زنبورها نسبت داده می‌شود. یا دقیق‌تر، در مصر باستان، نجاران از چسب‌هایی که از مواد طبیعی و چسبناک مانند موم زنبورعسل و رزین ساخته می‌شدند، برای اتصال مواد به یکدیگر استفاده می‌کردند.

در دوران مدرن، پیش از اختراع نوار چسب، بیشتر از چسب‌ها و اپوکسی‌ها برای کارهای چسباندن استفاده می شد. اما این مواد معایب جدی داشتند، به‌ویژه در مصارف خانگی. کثیف‌کاری، دائمی بودن و خشک شدن به صورت سطحی سخت، همه این‌ها باعث می‌شد که چسب‌های سنتی انتخاب چندان ایده‌آلی نباشند.

تا این که در سال 1925، نوار چسب به شکلی که امروز می‌شناسیم، اختراع شد.

طبق گزارش How Stuff Works:
«نوار چسب کاغذی که بعدها به این نام شناخته شد، برای حل یک مشکل بسیار خاص طراحی شد: اعمال رنگ‌های دوگانه روی خودروها. پیش از نوار چسب کاغذی، تعمیرگاه‌های خودرو برای هر بار اعمال رنگ، از چسب و کاغذ برای پوشاندن قسمت‌های دیگر استفاده می‌کردند. کندن کاغذ اغلب رنگ خودرو را خراب می‌کرد. ریچارد درو، یک دستیار پژوهشی جوان، شاهد یکی از این خراب‌کاری‌ها و ناسزاهایی بود که پس از آن به وجود آمد. درو، که هیچ تجربه‌ای در زمینه‌ی چسب‌ها نداشت، ظاهراً همان لحظه تصمیم گرفت نوعی چسب بسازد که بتوان آن را از روی رنگ خشک‌شده بدون خراب کردن آن جدا کرد. دو سال بعد، نوار چسب کاغذی معرفی شد.»

امروزه، نوار چسب در انواع مختلف از نظر شکل و اندازه و با درجات مختلفی از چسبندگی تولید می‌شود و نزدیک به ۴۵ سال است که شرکت "ECHOtape" به مشتریان خود کمک کرده است تا نوار چسب حساس به فشار مناسب را با نیازهای خاص کاربردیشان مطابقت دهند.

در طول این مدت، ما متوجه شدیم که اکثر مردم شکایات و سوالات مشابهی درباره نوار چسب دارند. در اینجا تقریباً همه چیزهایی که به عنوان یک حرفه‌ای در صنعت نوار چسب نیاز است بدانید، آورده شده است.

نوار چسب چگونه ساخته می‌شود؟

ما می‌توانیم به شما توضیح دهیم که نوار چسب چگونه ساخته می‌شود، اما این ویدئو از کانال «The science Channel» بسیار جالب‌تر است، آن را تماشا کنید:

(https://www.youtube.com/watch?v=Y3N-MfmSAPg)

این ویدئو، مثال خوبی از نحوه‌ی استفاده از نوار چسب در اتصال قطعات نیز هست، اما این موضوع را در زمان دیگری بررسی خواهیم کرد.

چه چیزی باعث چسبندگی نوار چسب می‌شود؟

در حالی که چسب‌های استفاده شده در نوار چسب‌های حساس به فشار، ممکن است مشابه به نظر برسند – همه‌ی آن ها چسبناک هستند، به خوبی می‌چسبند و در برابر تنش‌ها مقاوم‌اند - اما در واقعیت تفاوت‌های زیادی دارند. هر نوع چسب، مزایا و معایب خاص خود را دارد، خواه چسب های بر پایه لاستیک/رزین، لاستیک مصنوعی، اکریلیک یا چسب های سیلیکونی باشند.

مطلب پیشنهادی: نحوه کندن چسب دو طرفه از روی دیوار

چسب های لاستیک/رزین قدیمی ترین نوع چسب هستند که بر پایه لاستیک طبیعی ساخته شده‌اند، اما برای تبدیل شدن به یک چسب، به رزین نیاز دارند.

برای بسیاری از کارها، چسب‌های لاستیک/رزین مزایای زیادی را ارائه می دهند، از جمله:

• این نوع چسب‌ها اغلب ارزان‌تر هستند.
• چسبندگی اولیه‌ی بالایی دارند، برخلاف چسب های اکریلیک که برای خشک شدن و چسبیدن به زمان نیاز دارند.
• به سطوح مختلف به‌خوبی می‌چسبند، از جمله به برخی از مواد که چسباندن آن‌ها دشوار است.
• چسب های لاستیکی، انعطاف‌پذیری بالایی در اتصال ایجاد می‌کنند و معمولاً بر پایه ترکیبات بوتادین-استایرن، بوتیل، پلی‌ایزوبوتیلن یا نیتریل هستند.
• می‌توان آن‌ها را طوری فرمول بندی کرد که در دماهای سردتر نیز چسبندگی داشته باشند، اما محدودیتی وجود دارد و چسب‌های لاستیک/رزین در دماهای بالاتر دارای محدودیت‌هایی هستند.
• رزین های اپوکسی دارای مقاومت بالا و انقباض کم در حین خشک شدن هستند و به دلیل استحکام و مقاومت در برابر آسیب های شیمیایی و محیطی شناخته می شوند.

وقتی به معایب چسب های لاستیک/رزین می‌رسیم، ضعف اصلی آن‌ها این است که هم لاستیک و هم رزین به مستعد اکسیداسیون در معرض هوا هستند. بنابراین، قرارگیری در معرض نور ماوراء بنفش ناشی از نور خورشید و دیگر منابع نوری می‌تواند باعث تجزیه آن‌ها در دماهای بالا شود.

لاستیک مصنوعی
می‌تواند به جای لاستیک طبیعی استفاده شود. این نوع چسب، چسبندگی و مقاومت برشی بسیار بالاتری نسبت به چسب‌های بر پایه لاستیک طبیعی ارائه می‌دهد؛ در نتیجه، برای مهر و موم کردن بسته‌ها و کارتن‌ها بسیار مناسب است.

چسب‌های اکریلیک
 اکثر نقاط ضعف چسب های لاستیک/رزین با یک مؤلفه‌ی واحد از چسب‌های حساس به فشار که بر پایه شیمی "اکریلیک" ساخته شده‌اند، برطرف می شوند. اکریلیک بی‌رنگ است و در برابر اکسیداسیون و قرارگیری در معرض نور ماوراء بنفش پایدار است. ثبات در برابر اکسیداسیون می‌تواند به نوار چسب اکریلیک چندین سال محافظت در برابر نور ماوراء بنفش بدهد. با این حال، این نوع چسب گران‌تر است - تقریباً دو برابر چسب‌های لاستیک/رزین؛ همچنین در چسبیدن به سطوح سخت‌تر به خوبیِ لاستیک طبیعی عمل نمی کند و نیاز به زمان زیادی برای خشک شدن دارد.

چسب‌های سیلیکونی
عمر مفید بسیاری دارند. مانند اکریلیک‌ها، سیلیکون می‌تواند بر روی پوست استفاده شود و به همین دلیل در کاربردهای پزشکی و همچنین در صنعت الکتریکی که دما چالش‌برانگیز است (مانند موتورهای جت) کاربرد دارد. چسب‌ها و درزگیرهای سیلیکونی دارای درجه بالایی از انعطاف‌پذیری هستند و در برابر دماهای بسیار بالا مقاوم‌اند. با این حال، سیلیکون‌ها گران‌ترین چسب‌ها هستند و معمولاً دو برابر چسب‌های اکریلیک قیمت دارند.

مزایای نوار چسب حساس به فشار چیست؟

چسب‌های سنتی در واقع از حالت مایع به حالت جامد تبدیل می‌شوند تا عمل چسبندگی را انجام دهند. این فرآیند به نوع چسب و نحوه طراحی و کاربرد آن برای هدف خاص بستگی دارد. نکته جالب درباره نوار چسب‌های حساس به فشار این است که آن‌ها به اندازه‌ای "مایع" هستند که بتوانند سطحی را که با آن تماس دارند، به خوبی مرطوب کنند.

از طرف دیگر، این چسب‌های حساس به فشار به اندازه‌ی کافی دارای خصوصیات حالت جامد هستند تا در برابر هر نیرویی که سعی در جدا کردن آن‌ها دارد، مقاومت کنند. در نتیجه، نوار چسب‌های حساس به فشار راه‌حل ایده‌آلی برای اتصال هستند و مزایای قابل توجه زیر را ارائه می‌دهند:

• نیاز به هیچ‌گونه آماده‌سازی خاصی ندارد؛ فقط کافیست اطمینان حاصل کنید که سطح تمیز و خشک است.
• در مقایسه با استفاده از بست‌هایی مانند پیچ (که بسته به سطحی که باید متصل کنید، ممکن است مشکلاتی ایجاد کند) چسباندن چیزی با نوار چسب تنها چند ثانیه طول می‌کشد.
• نیاز به هیچ ابزار خاصی ندارد، به جز یک ابزار برای برش نوار چسب (مثل قیچی یا دستگاه برش نوار چسب). بسیاری از نوارها حتی با دست قابل پاره شدن هستند. در مقایسه با بست‌هایی مانند پیچ، این یک گزینه نصب بسیار آسان‌تر است.
• استفاده از نوار چسب، کثیفی ایجاد نمی کند؛ نیازی به برس یا ابزارهای مخصو نیست و هیچ مواد زایدی از چسب یا هدر رفت موادی وجود ندارد.
• نوار چسب نسبت به درزگیرها بسیار ارزان‌تر است و هر رول از آن استفاده های زیادی ارائه می‌دهد.
• نوار چسب را می‌توان به‌ شکل های دلخواه برش داد که به ناحیه‌ی مورد نظر بچسبد و هدررفت را به حداقل برساند.
• ضخامت نوار چسب یکنواخت است، که موجب ایجاد اتصالی دقیق می‌شود.
• بلافاصله چسبانده می‌شود، به این معنی که نیازی به انتظار برای خشک شدن یا واکنش شیمیایی نیست.
• اتصال نهایی بدون تنش است؛ تمامی چسب‌های دیگر در زمان تغییر حالت در اتصالات تنش ایجاد می‌کنند که ممکن است موجب تضعیف اتصال شود.
• نوار چسب در انواع مختلفی تولید می شود که برخی از آن ها برای کاربردهای بسیار خاص طراحی شده اند.

چرا نوار چسب بهتر از چسب است؟

در یک محل کار مملو از ابزار و تجهیزات، استفاده از نوار چسب‌های مناسب می‌تواند کارایی بهتری نسبت به یک سطل پر از پیچ داشته باشد و هزینه‌ی کمتری نیز داشته باشند. چندمنظوره بودن نوار چسب آن را به یک جایگزین عملی برای ابزارهای سنتی مانند بست‌ها تبدیل کرده است.

• به‌طور کلی، یکی از مهم‌ترین دلایلی که نوار چسب را به چسب ترجیح می دهند این است که استفاده از نوار چسب کثیف‌کاری کمتری دارد و زمان کمتری نیز برای انجام کار نیاز دارد.
• نوار چسب در عرض‌های مختلف برای تناسب با پروژه‌های گوناگون موجود است و توانایی تحمل بار بر حسب پوند در هر اینچ مربع را دارد. در عین حال، ضخامت‌ها و ویژگی‌های چسبندگی متفاوت به چسب قدرتی می دهد که برای چالش‌های منحصر به فرد سطوح مختلف مناسب است.
• بسیاری از نوار چسب‌ها دارای خاصیت چسبندگی مقاوم در برابر آب و اشعه ماوراء بنفش هستند، که برای سطوحی که چسباندن به آن‌ها دشوار است، مانند پلاستیک، شیشه و چوب، کاربرد دارند.

چگونه نوار چسب مناسب را انتخاب کنیم؟

ما این سؤال را زیاد می‌شنویم: «چگونه می‌توانیم مطمئن شویم که نوار چسب، انتخابی مناسب برای کار ما است و دوام خواهد داشت؟» و این پرسش کاملاً منطقی است.

تقریباً همه‌ ما داستانی از شکست نوار چسب در ذهن داریم، اما نوار چسبی که امروزه استفاده می‌شود، مانند گذشته نیست یا حتی مانند چیزی که پنج سال پیش استفاده می کردیم. همان طور که تلفن همراهی که در جیب‌تان دارید، کوچکتر، سریع‌تر و هوشمندتر شده است، فناوری چسب‌ها نیز قوی‌تر و چندمنظوره‌تر شده است.

مطلب پیشنهادی: چسب دو طرفه سلولزی چیست؟ ویژگی ها و کاربردها

در یک محل کار پر از ابزار و تجهیزات تخصصی، نوار چسب ممکن است به اندازه چکش و میخ، رایج به نظر برسد. با این حال، هیچ چیز از نظر چندمنظوره بودن، حمل‌ونقل آسان و سهولت استفاده، به نوار چسب نمی رسد… البته اگر نوار چسب مناسبی برای کار داشته باشید. و این همان چالشی است که بسیاری با آن مواجه می شوند، درست است؟ تعداد چسب های حساس به فشار به قدری زیاد است که نمی دانید از کجا شروع کنید.

چه شرایطی، کارایی نوار چسب را کاهش می‌دهد؟

وقتی صحبت از نوار چسب می‌شود، ممکن است فکر کنید که نمی‌توانید به هر چیزی که می‌خوانید اعتماد کنید. در بررسی‌های اولیه، ممکن است برگه‌ی مشخصات یک نوار چسب نشان دهد که خواص چسبندگی آن خوب است، اما وقتی از آن استفاده می‌کنید، چسبندگی نهایی ضعیف است.

البته، زمانی که این اتفاق می‌افتد، معمولاً نوار چسب مقصر شناخته می‌شود. اما همیشه مشکل از نوار چسب نیست. در واقع، ممکن است شرایط محیطی یا حتی سطحی که سعی دارید نوار چسب را به آن بچسبانید، باعث این مشکل شده باشد.

اگر با این چالش مواجه شده اید، باید به دقت شرایطی را که می‌تواند بر عملکرد نوار چسب شما تأثیر بگذارد، بررسی کنید. این شرایط می‌تواند شامل چندین متغیر باشد:

دما

در نظر گرفتم دما بسیار مهم است. آیا دمای نوار چسب و سطح حداقل ۱۸ درجه سانتی‌گراد (۶۵ درجه فارنهایت) هست؟ چسبندگی نوار چسب به شدت به دما وابسته است و هرچه شرایط سردتر باشد، اتصال ضعیف‌تر خواهد بود. اگر مجبور هستید در دماهای پایین‌تر کار کنید، از نوار چسبی استفاده کنید که به‌طور خاص برای آب‌وهوای سرد طراحی شده است.

سطح

آیا سطح تمیز است؟ وجود هرگونه گرد و غبار، کثیفی، چربی و حتی کمترین رطوبت می‌تواند سطح چسبنده را آلوده کند و به ‌عنوان مانعی بین دو سطح عمل کند. برای آماده‌سازی بهتر سطح، آن را با الکل صنعتی سریعاً بشویید و با یک پارچه تمیز خشک کنید.

یکنواختی

نوار چسب معمولی دارای لایه‌ای بسیار نازک، صاف و هموار از چسب است. آیا سطح شما نیز صاف و یکنواخت است تا هر دو سطح بتوانند به‌طور یکنواخت با یکدیگر تماس پیدا کنند؟ اگر سطح شما ناهموار و پر از «پستی و بلندی» ریز باشد، نوار چسب فقط می‌تواند در نقاط برجسته و بلند اتصال برقرار کند – که این موضوع منجر به یک اتصال ضعیف خواهد شد. در سطوح نسبتاً ناهموار، نیاز به نوار چسبی با چسب ضخیم‌تر خواهید داشت که بتواند این گودی ها را پر کند و در نتیجه تماس را به‌طور قابل توجهی بهبود بخشد. اگر سطح بسیار ناهموار باشد، ممکن است نیاز به استفاده از نوار چسب فومی داشته باشید که به اندازه کافی تغییر شکل دهد تا یک اتصال خوب برقرار کند.

ویژگی های شیمیایی

آیا سطحی که با آن کار می‌کنید از پلاستیک یا ماده‌ی دیگری است؟ آیا این سطح با رنگ یا پوشش دیگری پوشانده شده است که دارای چسبندگی طبیعی پایینی باشد یا حتی خاصیت جداشدن آسان داشته باشد؟ نوار چسب معمولی به سطوح واکس‌زده، تفلون یا سیلیکون نمی‌چسبد و حتی ممکن است در چسبیدن به پلی‌اتیلن با مشکل مواجه شود. استفاده از نوار چسبی با چسبندگی بسیار قوی یا نوارهایی با چسب های مبتنی بر لاستیک طبیعی می تواند کمک کننده باشد، اما ممکن است نیاز باشد از نوار چسبی استفاده کنید که به‌طور خاص برای سطح شما طراحی شده باشد.

به عنوان آخرین راه حل، ممکن است نیاز داشته باشید که ماهیت سطح خود را تغییر دهید تا نوار چسب بتواند به آن بچسبد. این کار می‌تواند به معنای زبر کردن سطح با استفاده از یک ماده ساینده یا حتی اعمال یک لایه‌ی آستری باشد که با هر دو، سطح و چسب، سازگار است.

چگونه نوار چسب را آزمایش کنیم؟

وقتی یک مشتری با یک چالش به ما مراجعه می‌کند، ما واقعاً نوار چسب را برای او و با او آزمایش می‌کنیم.

دو روش برای این کار وجود دارد:

• آزمایش میدانی واقعی
• آزمایش در آزمایشگاه.

ایده‌آل این است که بتوانیم هر دو روش را انجام دهیم، مانند کاری که در آزمایشگاه Durability انجام می شود، اما نکته‌ی اصلی این است که آزمایش در دنیای واقعی اهمیت بیشتری است.

اگر پوشش ساختمان شما مانند یک الک نشت می‌کند، گزارش آزمایشگاهی چه فایده‌ای دارد؟ یا اگر اتصال هوایی شما در حین پرواز شکست بخورد، به خاطر این که چسب به اندازه کافی سریع نچسبیده است؟ این اصلاً خوب نیست.

بنابراین در این جا ما شما را با رایج ترین متغیرهای آزمایش نوار چسب، آشنا خواهیم کرد.

آشنایی با زیرلایه

یکی از مهم‌ترین جنبه‌های آزمایش های کاربردی ما، آزمایش نوار چسب بر روی زیرلایه واقعی است، یعنی جایی که در آن کاربردهای دنیای واقعی مطرح می‌شوند.

سال‌ها، آزمایش نوار چسب در آزمایشگاه ها بر روی زیرلایه های استانداردی مانند فولاد انجام می‌شد و عملکرد نوار چسب بر اساس مواد خاصی متمایز نمی‌شد. در پنج دهه گذشته، ما آموخته‌ایم که این موضوع چقدر مهم است. نوار چسب ممکن است بر روی یک زیرلایه خاص عملکرد خوبی داشته باشد، اما بر روی دیگر زیرلایه‌ها شکست بخورد. گاهی اوقات نوار چسب بر روی یک زیرلایه مؤثر است، اما وقتی هرگونه تغییر در شرایط شیمیایی یا شرایط زیرلایه ایجاد شود، نوار چسب ممکن است شکست بخورد. حتی یک تغییر کوچک می‌تواند تأثیر بزرگی داشته باشد.

به‌عنوان مثال، نوار چسب‌های اتصال را در نظر بگیرید. در بسیاری از مواقع، در حالی که مواد در حال حرکت هستند مشتریان نیاز به چسبندگی سریع دارند (به این حالت "پرواز اسپلایس" می‌گویند)، و سپس نوار چسب باید به صورت دائمی بچسبد تا عملکرد طولانی‌مدتی داشته باشد. ما ابتدا نوار چسب‌های اتصال را به‌صورت دستی بر روی زیرلایه (کاغذ، مقوا، و مواد فلکسوگرافی) آزمایش می کنیم و سپس بررسی می‌کنیم که آیا الیاف را می‌کشد یا خیر. این خوب است زیرا نشان می‌دهد که نوار چسب چسبندگی سریعی دارد. سپس، آن را به دستگاه واقعی منتقل می‌کنیم تا آزمایش واقعی انجام شود. یک اتصال می‌تواند در یک چشم به هم زدن انجام شود و بنابراین باید نوار چسب را در فرآیند تولید نیز آزمایش کرد.

چسبندگی دائمی یا موقت؟

این که شما کدام یک را انتخاب می کنید، در نحوه‌ی آزمایش نوار چسب تفاوت ایجاد می‌کند. در این جا چند نکته‌ی پشت‌ صحنه، از فرآیند آزمایش کاربردی ما آورده شده است.

چسبندگی موقتی، ما سعی داریم کشف کنیم که آیا نوار چسب به‌ سرعت می‌چسبد و به ‌راحتی و بدون باقی‌مانده جدا می‌شود یا نه. این یک آزمایش میدانی مهم است، به ویژه زمانی که به فیلم محافظ یا نوار استاکو فکر می‌کنید. در این شرایط، همان شرایط محیطی را روی چسب‌ها اعمال می‌کنیم و عملکرد آن‌ها را بررسی می‌کنیم. آیا به ‌سرعت و به ‌طور یکنواخت می چسبد؟ آیا به‌راحتی و بدون باقی‌مانده جدا می‌شود؟ البته می‌توانیم این را در آزمایشگاه تکرار کنیم، اما هیچ‌ چیز جای آزمایش واقعی را نمی‌گیرد. به همین دلیل مهم است که مشتریان ما درک کنند که آزمایش نوار چسب زمان‌بر است. اگر مشکل شما این است که نوار چسب استاکو در دمای ۹۰ درجه فارنهایت و رطوبت ۱۰۰ درصد نمی‌چسبد، آزمایش آن در پاییز وقتی که دما ۶۰ درجه فارنهایت و رطوبت ۲۰ درصد است، فایده‌ای ندارد.

چسبندگی دائمی یک مسئله‌ی متفاوت است. در بسیاری از موارد، نوار چسب برای خشک شدن نیاز به زمان دارد تا عملکرد آن را ارزیابی کنیم، مانند چسب‌های اکریلیک که نیاز به ۷۲ ساعت زمان برای خشک شدن دارند. در این جا دو آزمایش رایج در دنیای واقعی که ما استفاده می‌کنیم وجود دارد:

• مقاومت برشی: این نیرو، نیرویی است که به سمت پایین بر روی نوار چسب وارد می‌شود. برای ارزیابی مقاومت برشی، می‌توانیم وزنه‌ای را آویزان کنیم و ببینیم چه اتفاقی می‌افتد. آیا نوار چسب سر می‌خورد؟ نیرو در کجا سعی می‌کند آن را جدا کند؟ این ها مواردی هستند که شما وقتی که چسبندگی را آزمایش می‌کنید، باید بدانید.
• مقاومت جداشوندگی: در این جا ما میزان چسبندگی را با بلند کردن نوار چسب در زاویه ۱۸۰ درجه و سپس بلند کردن آن در جهت مخالف اندازه‌گیری می‌کنیم. نوار چسب چقدر خوب می‌چسبد؟ آیا از لایه زیرین جدا می‌شود یا پاره می‌شود؟ اگر نوار چسب جدا شود، به این معنی است که نوار چسب قوی تر از لایه زیرین است، که این ویژگی در مواقعی که به قدرت چسبندگی بالا نیاز دارید، مهم است.

تابش فرابنفش (UV) و کاهش کیفیت

نور فرابنفش (UV) نوعی تابش الکترومغناطیسی است، مشابه امواج رادیویی، تابش مادون قرمز، اشعه ایکس و پرتوهای گاما. این نور برای چشم انسان نامرئی است، اما تأثیر عمیقی بر روی چسب‌ها دارد. برخی از مواد شیمیایی، مانند لاستیک‌های طبیعی و برخی از لاستیک‌های مصنوعی و همچنین پلی‌اتیلن، با قرارگیری طولانی مدت در معرض نور فرابنفش، می‌توانند تغییرات منفی را در خواص خود تجربه کنند که باعث سخت و شکننده شدن آن‌ها می‌شود. قطعاً این ویژگی‌ها در نوار چسبی که نیاز به دوام و استحکام دارد، مطلوب نیستند.

خبر خوب این است که می‌توانید با انتخاب نوار چسب مناسب، اثرات نور فرابنفش را به حداقل برسانید. برای استفاده در فضای باز، بهتر است از نوار چسب‌های حاوی چسب های لاستیکی طبیعی یا مصنوعی اجتناب کنید. مگر این که چسب به‌طور خاص با تثبیت‌کننده‌های فرابنفش تقویت شده باشد یا اینکه لایه‌ی زیرین دارای یک مانع نور فرابنفش باشد، مانند نوار چسب duct stucco با کیفیت بالا برای فضای باز. همچنین نوار چسب‌هایی وجود دارند که به‌طور خاص برای قرارگیری طولانی مدت در فضای باز طراحی شده‌اند که معمولاً از چسب آکریلیک استفاده می‌کنند.

دماهای شدید

ما در زمینه تولید نوار چسب‌های مقاوم در برابر سرما پیشرو هستیم و دلایل خوبی هم برای این ادعا داریم. با استفاده از یک اتاق کنترل دما، دما را به زیر -30 درجه فارنهایت می‌رسانیم و سپس نتایج را ارزیابی می‌کنیم. آیا نوار چسب می‌چسبد و آیا محکم باقی می‌ماند؟ همین موضوع در مورد گرما نیز صدق می‌کند،

چگونه برگه‌ی مشخصات نوار چسب را درک کنیم؟

برای مهندسان و پیمانکاران عمومی، نمونه‌ی نوار چسب و برگه‌ی مشخصات (کاتالوگ محصول)، هر دو باید به دقت بررسی شوند تا کاربردهای آن‌ها مشخص شود. اما برگه‌ی مشخصات چه جزئیاتی را ارائه می‌دهد و چگونه می‌توان حداکثر بهره‌ را از آن به دست آورد؟ این چیزی است که باید به آن‌ توجه کنید، چه نوار چسب فوم با چسبندگی بالا، نوار چسب استاکو یا نوار چسب صنعتی و ساخت و ساز باشد:

• ویژگی‌های ساختاری: برگه‌ی مشخصات در ابتدا توضیح دقیقی از ساختار نوار چسب و همچنین خلاصه‌ای از ویژگی‌های آن را ارائه می‌دهد. با توجه به این اطلاعات، شما می‌توانید متوجه شوید که آیا این نوار چسب مورد نیاز شما هست یا خیر.
• تنوع: نوار چسب بسیار متنوع است و هر نوار چسب می‌تواند کاربردهای بیشتری فراتر از آن چه در ابتدا برای آن طراحی شده بود، داشته باشد. یک نوار چسب حساس به فشار شامل یک یا چند پلیمر نرم با وزن مولکولی گسترده است و اغلب شامل چندین ماده شیمیایی دیگر نیز می‌شود. به همین دلیل، هرچند که این نوار چسب طبق استانداردهای دقیق کنترل کیفیت تولید می‌شود، اما نمی‌توان آن را با دقتی که برای یک قطعه‌ی فلزی با ماشین‌کاری دقیق انتظار می رود، تولید کرد.
• نوع چسب: سیستم های مبتنی بر لاستیک طبیعی، نوع عمومی و پرکاربرد نوار چسب هستند، اما اگر انتظارات خاصی از نوار چسب خود دارید - مانند پایداری طولانی‌مدت، مقاومت در برابر نور فرابنفش یا خواص غیرخورنده - باید به دنبال نوار چسب‌های اکریلیک با عملکرد بالاتر باشید. سطح چسبندگی اعلام‌شده در یک محیط آزمایشگاهی (روی یک سطح فولادی) به روش بسیار خاصی تعیین می شود، بنابراین ممکن است استفاده‌ی نهایی شما دقیقاً این شرایط را تکرار نکند. اما برگه‌ی مشخصات باید به‌عنوان یک راهنمای مفید برای پیش بینی سطح چسبندگی در مقایسه با سایر نوار چسب‌ها، عمل کند.
• اطلاعات مقاومت کششی و میزان کشش: رابطه‌ی بین مقاومت کششی اعلام‌شده و میزان کشش آن به هیچ وجه خطی نیست، اما می‌توانید یک تخمین تقریبی از میزان کشش مورد انتظار زمانی که نیروی کششی اعمال شده به نوار چسب کمی کمتر از یک یا دو پوند است به دست آورید. در فیلم‌های پلاستیکی، این کشش الاستیک خواهد بود و نوار چسب تمایل به بازگشت دارد، اما در کاغذ، این کشش به صورت "کشش مرده" خواهد بود که هیچ بازگشتی نخواهد داشت..
• محدودیت های دمایی: در صورتی که نوار چسب برای کار در دماهای بالا طراحی شده باشد، حداکثر دمای مجاز اعلام خواهد شد. با این حال توجه داشته باشید که هیچ گونه تحملی برای دمای کاری بالاتر وجود ندارد، بنابراین نباید از نوار چسب در دماهایی بالاتر از میزان اعلام شده، استفاده کرد.
• مقاومت در برابر برش: مقاومت در برابر برش (کاهش تأثیر نشت چسب یا "بیرون زدگی" چسب از نوار) نیز زمانی که برای عملکرد خوب حیاتی است، اعلام خواهد شد.

مقدار چسبندگی (Adhesion Value) دقیقاً چیست؟

نوار چسب ها معمولاً بر اساس میزان چسبندگی‌شان ارزیابی می‌شوند، که اگر معنی آن را بدانید، می‌تواند مفید باشد. در این جا چند مثال آورده شده است:

• به دنبال نوار چسبی هستید که قابل جابجایی باشد؟ در این صورت شما قطعاً به چسبندگی پایین نیاز دارید. نوار چسب محافظتی کمترین چسبندگی را دارد - حدود 10 اونس در هر اینچ - در حالی که نوار چسب پوششی (مانند نوار چسب رنگ آمیزی) حدود 25-35 اونس در هر اینچ چسبندگی دارد.
• برای سطوح دشوارتر، به چسبندگی بالاتری نیاز خواهید داشت، شاید حتی تا 45-60 اونس در هر اینچ. علاوه بر این، اگر نوار چسب برای یک کاربرد دائمی باشد، معمولاً به یک ارزش چسبندگی بالا نیاز خواهد بود.
• اگر استفاده از نوار چسب هم دائمی باشد و هم روی یک سطح متخلخل مانند کارتن قرار گیرد، به شرطی که قدرت چسبندگی نوار چسب به کارتن بیشتر از قدرت داخلی کارتن باشد (که با پاره شدن سطح کارتن توسط نوار چسب مشخص می‌شود)، چسبندگی کافی برای انجام کار وجود دارد و در این حالت چسبندگی های 60-100 اونس در هر اینچ کاملاً غیرضروری هستند.
• اگر نوار چسب برای یک سطح ناهموار و زبر باشد، به این معنی است که ممکن است تماس چسب با آن خوب نباشد. بنابراین شاید نیازی به نوار چسبی با چسبندگی بالا نباشد، بلکه باید نوار چسبی با لایه‌ی چسب ضخیم‌تر انتخاب شود تا بهتر با سطح تماس برقرار کند. به همین ترتیب، نوار چسب‌های چسبنده‌تر ممکن است روی سطوحی که چسبیدن به آن ها دشوار است بهتر عمل کنند تا نوار چسب‌هایی که فقط چسبندگی بالایی دارند.

نیروی کششی در مقابل نیروی برشی

هنگام تعیین این که آیا یک نوار چسب خاص برای پروژه‌ی ساختمانی شما مناسب است یا خیر، باید دو نیروی مختلف را در نظر بگیرید: نیروی کششی و نیروی برشی.

نیروی کششی بر خاصیت الاستیک چسب تأثیر می‌گذارد. به طور خاص، ابتدا چسب را کشیده و سپس آن را از سطح جدا می‌کنند. اگر نیروی کششی باعث شکست شود، احتمالاً این شکست در چسب روی سطح خواهد بود. بنابراین، آزمایش چسبندگی که خاصیت الاستیک چسب و میزان نیرویی که می‌تواند تحمل کند را اندازه‌گیری می‌کند، به شما کمک می‌کند نوار چسب مناسب را انتخاب کنید.

نیروی برشی به صورت موازی با سطح عمل می‌کند و نیروی اصلی در نوار چسب‌های دوطرفه است. آزمایش مقاومت در برابر نیروی برشی - که اغلب به آن "قدرت نگهداری" گفته می‌شود - یک روش مؤثر برای اندازه‌گیری استحکام داخلی چسب (که به آن "چسبندگی" گفته می‌شود) است.

بیشتر شکست‌ها یا جداشدن های چسب به ترکیبی از هر دو نیروی کششی و برشی مربوط می‌شود، بنابراین دانستن این که چه نیروهایی می‌توانند بر نوار چسب شما تأثیر بگذارند، بسیار مفید است.

به خاطر داشته باشید که اگر نیروی خارجی به اندازه کافی بزرگ باشد و به طور مداوم اعمال شود، تمام نوار چسب‌ها در نهایت شکست خواهند خورد. این یک مسئله ممکن است یک ساعت، یک هفته، یک سال یا بیشتر طول بکشد، اما اگر نوار چسب برای تحمل نیروهای خارجی طراحی نشده باشد، در نهایت شکست خواهد خورد.

لایه های جداکننده: آن ها چه هستند و چرا به آن ها نیاز دارید؟

برای نوار چسب، به دلیل نحوه توزیع آن، قسمت چسبنده باید با پشتیبان خود در تماس باشد و در عین حال باید به راحتی جدا شود. برای دستیابی به این هدف، پشتیبان باید یک سطح جداساز با چسبندگی کم را فراهم کند. به عبارت دیگر... نباید به خود بچسبد!

• نوار چسب های کاغذی نیاز به یک "پوشش سطح پشتی" و همچنین یک پوشش با انرژی سطحی کم به نام "پوشش جداساز" دارند. فیلم‌های پلاستیکی تنها به یک پوشش جداساز نیاز دارند.
• پشتیبان نوار چسب‌های فومی اجازه نمی‌دهد که چسب با آن تماس پیدا کند.
• برای نوار چسب های آلومینیومی، عمل باز کردن نوار از پشتیبان خود باعث چروک شدن و تغییر شکل در فویل می‌شود که این امر به طور منفی بر ناحیه تماس و همچنین ظاهر آن تأثیر می‌گذارد.

برای تمام موارد ذکر شده، بهترین راه‌حل استفاده از یک ماده‌ی پوششی با انرژی سطحی پایین است، معمولاً کاغذ یا فیلم پلاستیکی که با یک پوشش جداساز سیلیکونی پوشانده شده‌اند. این مواد می‌توانند شامل فیلم‌های پلی‌اتیلنی باشند که دارای انرژی سطحی به اندازه‌ی کافی پایین هستند تا به عنوان پوشش جداساز عمل کنند، یا حتی فیلم‌های پلی استر پوشش داده شده با سیلیکون.

نوار چسب یک ابزار جهانی است

به طور خلاصه، نوار چسب با چسبندگی حساس به فشار، رویای صنعت‌گران را به واقعیت تبدیل کرده است. این نوارها، ابزاری جهانی هستند که به سادگی و راحتی، بسیاری از چالش های متنوع در اتصال را حل می‌کنند. این نوارها در انواع مختلفی از پشتیبان‌ها وجود دارند که هر کدام مناسب استفاده‌های خاصی هستند. به همین دلیل است که استفاده از نوار چسب در ساخت و سازهای با عملکرد بالا در حال افزایش است. اگر هنوز از چسب‌ها، درزگیرها یا حتی میخ‌ها استفاده می‌کنید، بهتر است به نوار چسب با چسبندگی حساس به فشار فکر کنید.